Zaszczyt – wiersz

To zaszczyt podróż tę odbywać z wami
i razem tańczyć, śmiać się i płakać;
nawet jeśli nie zawsze usłana różami,
droga ta jest nasza, wybrana i święta

tak bardzo różni, że aż podobni
każdy ma własną podróż do odbycia
i innym pędzlem maluje cud
na wspólnej mandali życia

dani sobie na mrugnięcie oka
w pragnieniu, co dusze nasze splata,
by zakończyć gry tak długo grane
i spotkać się w sercu – na końcu świata

to zaszczyt przypominać sobie z wami
że Niebo nie jest gdzieś na firmamencie,
lecz tu, w zatrzymaniu między myślami
w tym jednym bezcennym momencie

w którym wszystko staje się zabawą,
nawet kręte ścieżki przez czas,
a zaszczytem odkrywanie skarbu,
jakim jest każdy z nas

Rafał Wereżyński
1 marca 2021 r.